رابطه سبک‌های یادگیری و عملکرد دانشجویان در کارگاه طراحی معماری

شناخت دانشجویان یکی از عوامل مهم و مؤثر بر آموزش در کارگاه‌های معماری است. جهت کسب نتایج بهتر بر اساس آموزش و پرورش شناختی، در کارگاه‌های طراحی نیاز است تا به یادگیرندگان نیز در فرایند آموزش توجه شود.   بر همین اساس؛ روان‌شناسان علوم تربیتی سعی در شناخت یادگیرندگان بر اساس ویژگی‌های شخصی کرده‌اند. یکی از این ویژگی‌ها، سبک‌های یادگیری است که ترجیحات یادگیری هر شخص را بیان می‌کند.    این نوشتار نیز سعی دارد بر اساس یکی از انواع تقسیم‌بندی‌ سبک‌های یادگیری که متعلق به «دیوید کلب» است و چهار سبک یادگیری واگرا، همگرا، انطباق‌یابندهو جذب‌کنندهرا مطرح می‌کند، به بررسی عملکرد دانشجویان معماری در کارگاه طراحی بپردازد.   برای بررسی رابطه عملکرد دانشجویان با سبک‌های یادگیری، ابتدا بر اساس سیاهه سبک‌های یادگیری کلب به چگونگی توزیع دانشجویان معماری در سبک‌های یادگیری پرداخته می‌شود و سپس عملکرد دانشجویان در دو بخش فعالیت‌های کارگاهی، شامل طراحی و اسکیس‌ها مورد بررسی و مقایسه تطبیقی قرار می‌گیرد.   نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که دانشجویان با سبک یادگیری واگرا، دارای بهترین عملکرد و دانشجویان همگرا دارای ضعیف‌ترین عملکرد در کارگاه طراحی معماری هستند. همچنین مشخص شد؛ تأثیرات آموزشی برنامه اسکیس در دانشجویان جذب‌کننده و طراحی بلندمدت در دانشجویان انطباق‌یابنده از تأثیر بیشتری برخوردار است.